Ծնվել է
2000 թ․ սեպտեմբերի 2-ին, Շիրակի մարզի Արթիկ քաղաքում։ Մանկուց երազանքներ ուներ, որոնք կրում էին ոչ թե մեծ, այլ մարդկային խոնարհ երանգներ։

Նվիրված ծառայությանը
Ծառայությունն իր համար պարզապես պարտականություն չէր, այլ ոգեշնչման աղբյուր։ Միշտ պատրաստ էր պաշտպանել ու գործել առաջնագծում։

Ընկերների կենտրոնում
Ընկերասեր էր, միշտ հաշտարար, կարողանում էր նույնիսկ ամենաբարդ իրավիճակները լուծել՝ հանուն խաղաղության։

Երազանքները
Ուզում էր դառնալ ատամնատեխնիկ՝ իր ընկերոջ հետ միասին սովորելու և աշխատելու համար։

Մանկության պատկերացումներն ու հումորը
Ասում էր՝ շենքի բակի հողամասում մի սենյականոց տուն կսարքեմ ու մենակ կապրեմ, ընտանիք չեմ ունենա։

Ստեղծագործական կողմը
Սիրում էր նկարել։ Իր աշխարհն ու զգացմունքները հաճախ արտահայտում էր գծերով ու գույներով։

Վերջին խոսքերը
«Ժարիտ եմ անում մինչև լինի կխոսամ»։ Իր հումորն ու թեթևությունը պահում էր նույնիսկ պատերազմի խառնաշփոթում։

Վերջին մարտը
2020 թ․ նոյեմբերի 3-ին՝ Կարմիր Շուկայում։ Վիրավոր ընկերոջը փրկելուց հետո շարունակեց պայքարել։

Հերոսությունը
Նրանց խոցած երկու ԲՄՊ-ների մասին մարտական պատմությունները դեռ պտտվում են դիրքերում։ Հայկն արժանացել է «Մարտական խաչ» 2-րդ աստիճանի շքանշանին։