Ծնվել է
1984 թ․ օգոստոսի 27-ին Վարդենիսում։ Մարդ, որին բնությունը հոգևոր հանգստություն էր պարգևում, իսկ պատերազմը՝ նոր փորձություն։

Հոգու լույսը
Շատ կենսուրախ էր։ Սիրում էր մարդկանց, կյանքը, գունավոր պահերը։ Ամեն բան իրեն ոգեշնչում էր՝ ժպիտից մինչև պայքար։

Ընկեր ու եղբայր
Ուներ շատ ընկերներ։ Ոչ մեկին չէր անտեսում, բոլորին հավասար ուշադրություն էր դարձնում։ Իր բարի սիրտն ամենուր էր զգացվում։

Երազանքների զորքը
Ասում էր՝ բոլոր զինվորներս իմ Մանվելիկներն են (Տղայի անունը Մանվել է)։ Ուզում էր, որ ոչինչ չպակասի իրենցից, որ ուժեղ լինեն, ապահով։

Անվախ ու նվիրված
Անվախ էր։ Անգամ մեքենայի անսարքության պատճառով ճանապարհի կեսը ոտքով էր անցել, միայն թե ժամանակին հասնի։ Քաջության սահմանից անդին էր անցնում։

Վերջին խոսքը
Հոկտեմբերի 1-ին ասել էր՝ ամեն բան լավ է։ Վիրավոր էր, բայց չէր ուզում վերադառնալ։ Հոկտեմբերի 2-ին կյանքի գնով պաշտպանել էր երկու երիտասարդ զինվորի։

Վերջին մարտը
2020 թ․ հոկտեմբերի 2-ին՝ Քարվաճառում։ Իրեն Մոշ էին ասում։ Միայնակ կարողացել էր շրջափակումից դուրս բերել 40 հոգու։ Մինչև վերջ մնաց հերոս։