Ծնվել է
1982 թ․ սեպտեմբերի 8-ին Վայքի շրջանի Խնձորեսկ գյուղում։ Տասներկու տարի ծառայել էր պայմանագրային, լուռ ու հաստատակամ մի նվիրումով։

Ապրում էր երեխաների համար
Նրա ամենամեծ ոգեշնչումն ու սերն իր երեք երեխաներն էին։ Նրանց ժպիտները նրա կյանքի լույսն էին։

Ժամանակը՝ ընտանիքի հետ
Բարի ու հոգատար էր։ Իր ժամանակը նվիրում էր ընտանիքին, ապրում նրանց կողքին՝ պարզ, բայց անսահման նվիրումով։

Երազանք, որ կիսատ մնաց
Նրա երազանքը տուն ունենալն էր։ Բայց չհասցրեց։

Իրական նվիրվածություն
Նրա մասին ասում էին՝ շատ նվիրված մարդ էր։ Չվախեցավ, չդադարեց։ Երբ եկավ ժամանակը, մնաց մինչև վերջ։

Վերջին խոսքը
Պատերազմի օրերին մի վերջին անգամ խոսել էր․ «Ես հետ եմ գալու»։ Դա եղավ վերջին կապը։

Վերջին մարտը
2020 թ․ հոկտեմբերի 14-ին, Ջաբրայիլում էր։ Չնայած ամեն ինչին՝ մնաց, կռվեց, ընկավ։ Մինչև վերջին վայրկյանը՝ առանց նահանջի։