Ծնվել է
2000 թ․ հուլիսի 4-ին Երևանում։

Սերը արվեստի և շարժման հանդեպ
Արսենը սիրում էր պարել, նկարել, հետաքրքրված էր մեքենաներով և համակարգչային խաղերով։ Նրա կյանքում ստեղծագործությունն ու շարժումը անբաժան էին։

Ժամանակը հարազատների հետ
Ժամանակը հիմնականում անցկացնում էր հայրիկի և ընկերների հետ։ Ուներ սիրած էակ, ում մասին խոսում էր աչքերի փայլով։

Անվիճելի սիրվածություն
Ընկերասեր, աշխատասեր, ճշտապահ։ Ջղայնանում էր, երբ որևէ մեկի հասցեին վատ էին խոսում։ Չէր հանդուրժում անարդարությունը։

Երազանքների մի գիծ
Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական համալսարան էր ընդունվել, զբաղվում էր պարով՝ ստանալով արտիստի կոչում։ Երազում էր Երևանում բնակարան ունենալ։

Նկարչությունը որպես սրտի լեզու
Սիրողական նկարիչ էր, իր մտքերն արտահայտում էր գծի, գույնի ու շարժման միջոցով։

Վերջին խոսքը
«Ես իմ ընկերներին մատաղ լինեմ»՝ ժպիտով ասել էր ընկերներին, ովքեր հավաքվել էին իր տանը։

Վերջին մարտը
2020 թ․ հոկտեմբերի 23-ին Ամարասի եկեղեցու մոտ։ Ռմբակոծության տակ ընկած շարասյան անդամ էր՝ վարորդ և հրետանավոր։