Ծնվել է
1984 թ․ հունվարի 11-ին Գյումրիում։ 2015-ից պայմանագրային ծառայության էր անցել Քարվաճառում։

Նվիրվածություն գործին
Արթուրի կյանքի առանցքը բանակն էր։ Ասում էր՝ «իմ բանակս է, պիտի գնամ ծառայեմ»։ Զինվորական ծառայությունը ոչ թե պարտականություն էր, այլ կոչում։

Ընտանեկան կյանքը
Նա եղել է հոգատար ամուսին ու հայր, երազում էր երեխաներին տեսնել ուսման մեջ առաջադեմ։

Ընկերների ու հարազատների հիշողությամբ
Ընկերները հիշում են նրան որպես անձնազոհ մարդ, ով երբեք վախ չի ճանաչել։

Ուժեղ կողմերը
Անմնացորդ նվիրվածություն, արժանապատիվ պահվածք, և անսասան կամք՝ ծառայել հայրենիքին։

Վերջին խոսքը
Սեպտեմբերի 30-ին ասաց․ «Չէ, էս ապրիլյանը չէ Ֆրիդա, էս երկնքից կրակներ կթափվի»։

Վերջին մարտը
Զոհվել է 2020 թ․ հոկտեմբերի 2-ին Քելբաջարում՝ վիրավորվելուց հետո։ Երեք ժամ պայքարել են՝ փորձելով փրկել կյանքը, սակայն նա արդեն հերոս էր դարձել։