Ծնվել է
2000 թ․ հոկտեմբերի 4-ին Մասիսի Սիս գյուղում։

Ընկերների շրջապատում
Էդվարդը նախընտրում էր ժամանակը անցկացնել ընկերների հետ։ Նրանց հանդեպ նվիրվածությունն անսահման էր, ընկերությունը՝ անկեղծ։

Հարգանքը՝ բնավորության հիմքը
Բոլորը նրան հիշում են որպես բարի, հարգալից, մեծի ու փոքրի հետ միշտ նույն նրբությամբ վերաբերող տղա։

Երազանքների ուղին
Ուզում էր գնալ Ռուսաստան՝ հորաքրոջ մոտ։ Բայց իրականում փափագում էր ունենալ անկախ, սեփական կյանք։

Շփման ուժը
Նրա յուրահատկությունը մարդկանց հանդեպ հոգատար, ջերմ շփումներում էր երևում։ Ընկերներն ու բարեկամները զգում էին նրա սրտի ջերմությունը։

Ցավի մեջ էլ՝ ուժեղ
Մոր մահից հետո կարճ արձակուրդ էր վերցրել։ Շատ չէր խոսում։ Աչքերում խոր վիշտ կար։ Բայց վստահ ասաց․ «Իմ գործը չե՛մ թողնի»։

Վերջին հերոսական մարտը
2020 թ․ հոկտեմբերի 7-ին, Մարտունիում։ Դիպուկահար էր։ Մասնակցել է թեժ մարտերի։Սեպտեմբերի 29-ին արդեն թշնամու երեք տանկ էր խոցել։